Yeni haftaya, yeni güne bismillah diyerek başlayalım

Her günün geçen günü arattığı günlerdeyiz velakin ümit var olmak zorundayız ve ümit varız. Gün doğmadan neler doğar deriz ve Allah var, gam yok inancındayız.

Ben hep demişimdir, ben rabıtamı Nasreddin Hocaya yapıyorum diye ;

Nedeni belli, bizim Nasreddin Hoca, okumuş akıllı adam, dünyanın gamına, kederine, telaşına kendisini kaptırıp hayatını heder etmeya dünya için ahiretini hiç etmeye gerek olmadığı bilmekte.

Bazen göle maya çalmış, evine giren hırsız için yahu anladım, kabahat bende olmaya bendede, bu hırsızın hiç mi suçu yok demiş. Eşeğe ters binmesi, hocam önü nasıl göreceksin dediklerinde eşeğin işine, oda gözünün önüne baksın demesi Nasreddin Hocanın ferasetini ortaya koymakta.

Şimdi biz desek yanlış anlarlar, size ahiretten haber getirmek için fincancı katırlarını ürkütmeyeceğim velakin, şu dünyalık işleri azda olsa kolaylaştırmak adına birkaç örnek vereceğim.

Timur Ankara’yı almış, ahaliyi de toplamış, ey ahali buranın en akıllısı kim diye sormuş, ahali korkudan ses çıkaramazken, aralarından bir uyanık hocayı öne atmış, haşmetlim bizim buralarda Nasreddin Hoca diye biri var, o en akıllımızdır demiş.

Timur Hocayı çağırttırmış, iki asker Hocanın evine gider, Hünkarımız seni çağırmaktadır derler, Hoca sakalındaki köpükleri yıkamadan havlu ile siler ve bir telaşla Timur’un huzuruna varır.

Timur sorar, Hoca efendi ahali derki, bizim buraların en akıllı adamı Nasreddin Hocadır derler, söyle bakalım, en akıllımız sen misin akıllısın, yoksa ben mi?

Hoca derki, efendim elbette en akıllı benim der, Timur celallenir, şimdi sen akıllı olunca ben aptal mı oluyorum? Dediği vakit, Nasrettin Hoca;

Efendim aptal değilsiniz belki velakin akıllı olsaydınız, çoluğu çocuğu bırakıp Horasandan buraya gelmezdiniz der. Timur biraz düşünür ve hocaya hak verir ve derki sen akılı adamsın ara sıra aklına başvuralım der.

Aradan biraz zaman geçer, Timur ferman yayınlar, herkes iki ağaç dikecek, dikmeyenin kellesini alırım der. Ahali büyük bir telaşla ,iki ağaç diker ,aradan biraz zaman geçmiştir ki ,komşusu Hocayı görür, Hocam hocam ne yaptın ,ağaç diktin mi ? Hoca ne ağacı dediği vakit, aman hocam etme eyleme, Timur’un fermanı var, herkes iki ağaç dikecek, dikmeyenin kellesini alırım dedi .

Bunu duyan Hoca Ağustos’un sıcağında, eline iki çam alır, tepenin birine çıkar, çamları bir güzel diker, velakin bir hayat suyu lazımdır. Yanına su almayı unutan hoca, sağa bakar, sola bakar su yoktur, çamların tutması için hayat suyunu bulamayan hoca, çamlara seslenir ve idrarı ile çamları sulayarak derki, yapacak bir şey yok, görüp göreceğiniz tek hayat suyu bu der.

Evet seçimler bitti, bayram bitti sevinenler, üzülenler derken, reklamlı bayraklı, türkülü günler bitti, şimdi memleketin bekleyen sorunları, halkın sorunlarına değinme ve çözüm üretme zamanı, ağustosun ortasında dikilen çamlar gibi memleketimi hayat suyundan mahrum bırakmayın.

Bisiklete binin, dağda, ormanda gezin, yağmur dualarına katılın, panayırlarda, şenliklerde boy gösterin  velakin halktan ve halkın sorunlarından kopmayın. Konut sorunu , ulaşım sorunu, deprem gerçeği, bizi bekleyen su sorunu gibi memleket meselelerini göz ardı etmeyin .Bir rüzgarla minaremiz yıkılmışsa ve yıkımı kaldırmak bile Çevre Şehirciliğin mi ,yoksa Belediyenin işimi diye düşünmeye başlamışsak, Allah korusun depremle yüzleşmiş olsak halimiz nice olur.

AK Parti Grup Başkan Vekili Emin Akbaşoğlu’nun yakın zamanda düğünü varmış, Allah hayırlı mübarek eylesin velakin Belediye Başkanlarının bırakın Akbaşoğlu’na danışmanlarına dahi ulaşılamadığı iddia edilmekte ve konuşulmakta, Salim handikabı hali hazırda geçmemiş gibi ,geçmişten gelen bir karın ağrısı var.

AK Partiyi önümüzdeki günlerde hareketli günler beklemekte, zira seçim sonuçları ortada. İsmail Hakkı Esen ikinci dönemi kazanmanın gururunu yaşarken güç zehirlenmesi yaşar mı sorusu sorulmakta ve konuşulmakta, ben şahsen Esen’in ayağı yere basan bir isim olarak, güç zehirlenmesi yaşamayacağını düşünenlerdenim.

Zira unutmamak gerekir ki, kim güç zehirlenmesi yaşarsa, kendi zehirinde boğulur gider.