Hz. Süleyman’a bir deve hediye etmişlerdi. Hz. Süleyman Saraydaki görevlilere, Devesinin  Sarayın Bahçesinde gezmesini, hiç kimsenin deveye karışmamasını emretmişti.

Süleyman A.S. Devesi Sarayın Bahçesinde dilediği gibi geziyor, dilediği ottan böcekten, çiçekten yiyor, dilediği  yere çöküyor ,dilediği yerde debeleniyordu.

Süleyman’ın Devesine ne karışan, nede ilişen vardı velakin Deve öylesi bir huy edinmişti ki, Saray Bahçesinin onca yeri varken, gelir  gider karıncaların yuvasının üzerine yatmaya ,orada debelenmeye başlamıştı. Karıncaların yuvası bozulmakta karıncalar devenin çökmesi  ile hem yuvalarından hem de canlarından olmaktaydı.

Karıncalar reislerine dediler ki, bu iş böyle olmaz ,git Süleyman’a söyle biz kendisini de, severiz, devesine  de bir şey demeyiz velakin Sarayın onca yeri dururken ,gelip gidip bizim yuvamızın üzerine çökmesin dediler.

Karıncaların reisi Saraya gitti ve Süleyman A.S. huzuruna çıktı ve dedi ki ; Yedi iklim padişahı sultanım, seni sever ve sayarız ,deveni de  senin deven olduğu için severiz ,bir şey demeyiz velakin, Deveniz Sarayın onca yeri varken ,gelir gider karıncaların ,bizlerin yuvası üzerine çöker, debelenir, hem yuvalarımızdan oluruz, hem de canından olanlar olur.

Devenize söyleyin , yuvalarımızın üzerine çökmesin yuvalarımızın üzerinde debelenmesin der. Süleyman A.S. tamam ben Deveye söylerim bir  daha yatmaz der. Deveye haber  verilir ,olanlar anlatılır ,Süleyman A.S. emri söylenir velakin Deve Sarayda şımarmış, nasılsa Süleyman’ın devesiyim kim ne karışır edasında huyundan vaz geçmez, birde inadına siz misiniz beni şikayet eden dercesine karıncaların yuvasına yatmaya ,onları rahatsız ve tedirgin etmeye devam eder.

Karıncalar tekrar toplanır ,Karıncaların reisleri birkaç kere daha Süleyman A.S. durumu anlatır velakin değişen bir durum yoktur . Sonunda karıncalar tekrar reislerinin başkanlığında toplanır ve karar alırlar.

Reisleri der ki, devenin yattığı yerin altını boşaltın ,üst tabakası dursun, deve yatmaya geldiği vakit toprak çökecek, ben düdüğü çaldığım anda hep birlikte Deveyi yemeye başlayacaksınız der.

Toprağın altı boşaltılmış, sadece üst tabakası durmaktaydı, deve yine her zamanki, kibri ile salına salına gelmiş, tam yatmak üzereyken, toprak çökmüş ve çukura düşmüştü, karıncaların reisi düdüğü çaldı, milyonlarca karınca dakikalar içerisinde devenin etini yemiş ve sadece kemikleri kalmıştı.

Karıncaların reisi, Sarayın yolunu tuttu ,Süleyman Nebinin huzuruna vardı ,yüzünde tebessüm yedi iklim padişahım devenizi görmek istemez misiniz dedi .Süleyman Nebi hayrola ne oldu Deveye dediği vakit, efendim gelin görün dedi.

Süleyman Nebi karıncaların  reisi ile birlikte karıncaların yuvasına gitti manzara baktı ,kocaman bir çukur ,çukurun içinde güneşin vurması ile parıl parıl parlayan Devenin sadece kemikleri var.

Süleyman Nebi sordu bu ne böyle, Karıncaların reisi anlattı, efendim deveniz. Onca uyarıya rağmen , sizin emrinize, bizim ricamıza şımarıklığı ve kibri ile uymayan deveniz ,biz söyledik duymadınız, devenize söylediniz aldırış etmedi.

Siz gereğini yapmadınız, iş bize düştü, lafa gitmeyenin, sözü tutmayanın sonu budur dedi.