Geçmiş zamanda hükümdarın biri oğluna dedi ki oğlum şu yirmi kese altını al ,dünyanın en ahmak adamını bulduğun anda bu altınları ona ver dedi Şehzade babasının kendisine verdiği altınları aldı dünyanın muhtelif yerlerine gitti ,baktı ki herkes akıllı kendi kendine dedi ki ,yahu dedi herhalde dünyanın en ahmak adamı ben olmalıyım ki ,babam bana yirmi kese altın verdi ,git dünyanın en ahmak adamını bul, bulunca bu altınları ona ver diyerek herhalde benim ülkeyi yönetmeye hazır olmadığımı hatırlatmakmı istedi diye düşünerek dönüş yoluna koyuldu .

Derken bir beldeden geçiyordu, bir kalabalık gördü baktı, acaba bu kalabalığın sebebi ne olabilirdi diye düşündü. Birde ne görsün, adamın birini eşeğe ters bindirmişler ellerini arkadan bağlamışlar, bir taraftan yuh çekiyorlar diğer taraftan ellerinde ki domatesleri adama atıyorlar.

Merak etti, giyimi kuşamı düzgün, kalabalıkta duran ve olayı seyreden  birinin yanına gitti ve sordu; Bu olayın sebebi ne, neden böyle yapıyorlar, bu adam size ne yaptı da, ellerini arkadan bağlayıp, eşeğe bindirdiğiniz bu adama neden domates atıyorlar dediğinde adam başladı anlatmaya.

Bizim adetimizdir görevi dolan amiri, memuru,yetkili ve etkiliyi   eşeğe ters bindirir, domates atarak uğurlarız, yolcu ederiz, bu, bizim görevi dolan amirimiz, anlayacağın adettendir bu yapılanlar dedi. Şehzade adama sordu, peki sen kimsin, bende bu beldeye göreve atanan yeni amirim deyince şehzade aman kaybolma geliyorum dedi.

Şehzade babasının kendisine verdiği yirmi kese altını adama verdi ve dedi ki; Ben filanca beldenin hükümdarının oğluyum, babam bana dedi ki oğlum, dünyanın en ahmak adamı bulduğun zaman bu altınları ona ver dedi deyince, gidenin yerine göreve atanan amir bozuldu ve dedi ki , yahu evlat sen deli misin ,ben sana  göreve atanan amirim diyorum, sen aptalsın diyorsun dediği vakit şehzade cevap verdi;

Gidenin halini görüp , göreve ben atandım diye sevinen adamdan daha aptalı kim olabilir dedi ve altınlarıgöreve atandım diye sevinen adama verdi.

Evet kıssadan hisse,  bu dünyadan bir kefene sarılıp, toprağa bırakılan ve üzerine alelacele toprak atılıp, yalnız başına kalan adamın halini görüp de, bu dünyada zevk-i  sefa içerisinde dünya benim diyen adamdan ,onu aldım, bunu sattım ,orası benim burası benim diyen bir adamdan ,dünya telaşı içerisinde yaratıcıyı unutmuş, kendisini unutmuş, kişiden daha aptalı kim olabilir .